کرونا جان!

چند روزیست در خانه مانده ام و جایی نرفته ام ! حتی شوهر خاله ام که فوت کرده است باز هم بر سر مزار و فاتحه و دیگر مراسم های معمول ، نرفته ام!

نه اینکه بترسم از ویروس اما بهتر دانستم در خانه بمانم...

بیماری ها و سختی ها می آیند تا ما بیشتر از پیش قدر داشته های هر چند کوچک را بدانیم...با هم بودن هایمان ، در آغوش کشیدن هایمان ...

همه اینها نعمت هایی بودند که اکنون با این ویروس همگانی و بین المللی ، باید بفهمیم قدرشان بیشتر از اینهاست...

هر چیزی هر چیز که شاید به نظر و دیدگاه ما کوچک و ناچیز بیاید ، نعمتی است بزرگ که باید ارزش گذاشته شود.

من این را فهمیده ام که خداوند به بندگانی که ارزش همه چیز را میدانند و هدر نمی دهند ، بیشترین ها را عطا میکند... بیشترین موهبت ها.

نفس کشیدن، دیدن ، حرف زدن ، دوستان و آشنایان ، آب تمیز و لوله کشی ، حمام ، پول ، میوه ها وهزاران نعمت و شکوه دیگر ، آنقدر ارزشمند هستند که باید روزی صد بار سجده شکر به جا آورد!

اگر میخواهی روز به روز داراتر شوی نعمت ها و دارایی هایت چه مادی و چه معنوی بهتر و زیاد تر شود باید سپاسگذار تمام دارایی هایت باشی حتی همان خودکار کوچکی که با آن مینویسی یا همان حمام که میروی.... تصور نبود هر نعمتی موجب میشود بیشتر از گذشته ، به ارزش آن پی ببری و سپاسگذار باشی...

با امید به سالی پر شکوه و بهتر ... من که امید دارم همه چیز رنگی و بهتر میشود، خدا هست!