اميدواري

مادرم و خواهرم دو روز اومدند اصفهان و باز برگشتند تهران.براشون شب كه رسيدند خورش قيمه بادمجون درست كرده بودم و به خونه حسابي رسيدم و تميزكاري كردم.شب كه مامان اومد كلي بوسم كرد و گفت آفرين ! چقدر خوب زندگي رو اداره كردي و حسابي ازم تعريف كرد. اما خواهرم...خواهرم خيلي از من ايراد ميگيره و هر كاري بكنم يك عيبي روش ميذاره ! تمااام مسائلي كه از من ايراد ميگيره در وجود خودش هست . يك حرفي بهم زد كه خيلي دلم شكست ...داشت بارون ميومد ! تو دلم گفتم خدايا! اي موجود برتر...خداي بزرگم ! يك خونه زندگي بهم بده كه خودم ادارش كنم و اونقدر زندگيم موفق باشه كه همين خواهرم كه اينقدررر منو ناديده ميگيره اينقدررر منو كم ميبينه و مدام يه ايرادي ازم ميگيره،خودش تعجب كنه و بگه فكر نميكردم اينقدر خوب زندگي كني و موفق باشي! 

من خودم بلدم چيكار كنم بالاخره يك سني دارم كه ميدونم چطور يك خونه زندگي رو بچرخونم بچه كه نيستم كه مدام بهم دستور بدن.اون زمانم كه تهران زندگي ميكرديم و فقط چهارده پانزده سالم بود،مادرم شايد يك هفته ميرفت اصفهان و من با پدر پيرم تنها بودم.با اينكه مدرسه ميرفتم اما تا ميرسيدم خونه ، سريع نهار پدرم رو اماده ميكردم ، كارهاي خونرو انجام ميدادم و خريد ميكردم. اين خواهرم اون زمان ازدواج كرده بود و اصلا يك سراغ نميگرفت ! خودم همه كار ميكردم. حالا داره براي من سركشي ميكنه كه تو هيچ كاري بلد نيستي تو نميدونم عرضه نداري دستو پا نداري نازك نارنجي يا اگر خواستگارم واست بياد و بخواي ازدواج كني من اصلا نميذارم چون ميدونم هيچي نشده برگشتي و ... ! خيلي دلمو با حرفهاش ميشكنه و از بالا بهم نگاه ميكنه و موفقيت هامو ناچيز ميدونه.من خودم ادم درون گرايي هستم و يك كمي طول ميكشه كه با ادمها رابطه صميمي برقرار كنم و تو مكالمه گرم بگيرم اما خواهرم خيلي برون گراست و سريع با همه دوست ميشه و گرم ميگيره . خب اين ناشي از تفاوت هاست و همه انسان ها با هم متفاوت هستند.اما اين اروم بودن و ديرتر صميمي شدن من رو ناشي از غير اجتماعي بودنم ميدونه و مداااام ميگه روابطت با ديگران سرده و اصلا درست نيست!!! اي كاش ...اي كاش خيلي موفق ميشدم طوريكه خواهرم ديگه اينقدرررر منو كوچيك نميكرد هر چند ميدونم هر كاري بكنم باز خواهرم يك ايرادي ميگيره و خودش رو بهتر ميدونه! به اميد روزهاي خيلي خيلي خوب!