در میان ناامیدی ها

میدانم ! میدانم همه چیز دست خودم است و باید خودم به فکر خودم و آینده و ارتباطاتم باشم.این را هم میدانم که خودم تنها میتوانم بار زندگی ام و تمام تقصیرات و کوتاهی هایم را به دوش‌بکشم و کسی مقصر نشدن ها و باخت های زندگی ام نیست ! اما گاهی احساس میکنم طناب زندگی ام پاره شده و رخداد بعضی اتفاق ها دیگر دست من نیست! 

مثلا مدت هاست جنس مخالف درست و حسابی به زندگی ام وارد نشده است. من تیپ تمیز میزنم ، به خودم در حد آراستگی میرسم و رفتار و برخوردم هم محترمانه و خوب است . اما جنس ادم هایی که به زندگی ام پا میگذارند، به اصطلاح دوزاری است!نه میشود به کسی اعتماد کرد و نه میشود دل بست ! مدتهاست دریچه قلبم را به روی دوست داشتن بسته ام ...وقتی ادم ها خیلی زود رنگ عوض میکنند و اصلا اصالتی ندارند و به هر رفتار و هر کاری دست میزنند ، چطور میتوانی خودت را قلبت را به انها بسپاری؟!

همه شده اند تقلبی و مصنوعی و فقط برای پول دراوردن تلاش میکنند . این را میدانم روز و روزگاری که در آن زندگی میکنم ، روزگار قشنگ و خوبی نیست و باید به نامردی ها و بدی ها عادت کنم ! خودم را از جو ارتباطات بی حساب و مصنوعی مدتهاست بیرون کشیده ام و سرم به زندگی بی هیجان خودم گرم است . وقتی موقعیت آشنایی تازه برایم جور میشود دست و دلم می لرزد و بدبین میشوم و اصلا ارتباط را اغاز نمیکنم و پس میکشم چون از اینکه درگیر ادمی کج فهم و بی اصالت و بی فایده بشوم به شدت میترسم ! ادم هایی که دیگر وجدان و شرافت را از یاد برده اند و هر توقع و خواسته ای دارند و احساس نمی فهمند. دنبال دخترهای بزک دوزک کرده مصنوعی میگردند که دمی خوش باشند و کاری ندارند چه بر سر سرنوشت دخترهای ساده روزگار می آید ؟! اینطور برایم بهتر است ...تنهایی بهتر از بودن با انسان های حیوان صفت است. میسازیم دیگر!